Daj mi tę noc...

Nie wiem jak u Was, ale moje dziecko niestety zdecydowanie nie należy do milusińkich, które uwielbia czułe gesty i ckliwe słówka ( to zupełnie inaczej niż matka). Ubolewam nad tym ogromnie, bo mogłabym całymi dniami całować moje księżniczki i mówić im jak bardzo je kocham.. bez odzewu niestety..ehh..

Dlatego dzisiejsza noc tak bardzo mnie wzruszyła. 

Taka oto sytuacja: Środek nocy, z krzykiem budzi się starsze bejbi i domaga się „mlećka”.. „o rzesz w mordę!”.. lekko wkurzona wstaję, chociaż nie mam na to ochoty (jakby już starsze towarzystwo nie mogło się obudzić, bo wystarczy przecież że młodsza nadal po kilka razy w nocy wstaje i albo chce się bawić, albo jeść albo po prostu zrobić mi na złość- bo przecież w środku nocy zmęczenie podpowiada takie właśnie myśli.) 

Wstaję więc i idę zrobić mleko, patrzę jednym okiem (prawym)- lewe jeszcze śpi.. nogi chyba też czują tego samego bluesa co lewe oko, bo potykam się o wszystko co leży na podłodze, ale uderzając łokciem o krzesełko do karmienia- budzę lewe oko, nogi i rzęsy. Odliczam miarki mleka..cholera to nie to mleko tylko mieszanka Zosi ..no nic szkoda tyle wyrzucić- myślę… może się nie zorientuje… i wtedy słyszę z pokoju:

Maja: „Tato, tato, tata!...”

Pan Tata: „Co chciałaś Maju?”

M: „Tato…KOCHAM MAMĘ WIESZ?”

O RANY!!! Myślałam, że się rozpłynę ze wzruszenia, cały wnerw na kolejną pobudkę znika w sekundzie.. nie śpię już do rana.. rozmyślam.. o rany! KOCHA MAMĘ!... niby oczywista oczywistość..ale środek nocy…wszystko to nabiera magicznego wyrazu a w głowie tylko jedno…KOCHAM MAMĘ!... to nic, że za godzinę pobudka do młodszej, która też chce mlećka i woła „AAAAAA!!!!”… brzmi to tym razem jak nic innego tylko; „KOCHAM MAMĘ”

Ach… kocham być mamą :)